Ga verder naar de inhoud

Een blik onder de grond in de Sint-Gummaruskerk

Vroeger was een laatste rustplaats in een kerk een belangrijke statussymbool. Op het einde van de 18de eeuw verbiedt de overheid omwille van hygiënische redenen het begraven van “rijke stinkerds” in en rond de kerk. Zo gebeurt het ook in de Sint-Gummaruskerk. Dankzij de grondige restauratie van de Sint-Gummaruskerk kunnen we nu vanuit de kijkdoos een unieke blik werpen op de ondergrond van de kerk. Ontdek hoe verleden en toekomst samenkomen in dit prachtige monument.

Vrij bezoek
Archeologie
Religieus erfgoed
Dit is een activiteit van

stad Lier en stuurgroep OMD, in samenwerking met Gidsenbond Argus en Toerisme Pastoraal.

archief Lier

De komende jaren staat de Sint-Gummaruskerk in de steigers voor een grondige restauratie. Om eventuele archeologische sporen te beschermen bij het leggen van leidingen voor de verwarmingsinstallatie, voerden archeologen dit jaar een grondig vooronderzoek uit. Daaruit bleek dat begravingen pas beginnen vanaf 70 à 100 cm onder de vloer en er vandaag dus geen enkele relatie is tussen de grote natuurstenen grafzerken die we in de kerk zien en onderliggende grafkelders. Een opmerkelijke vondst was een bijzonder goed bewaarde 18e-eeuwse grafkelder met polychrome beschilderingen en lederen schoenen.

Momenteel biedt de kijkdoos een unieke inkijk in de voorganger van onze gotische Sint-Gummaruskerk. De muurrestanten van de romaanse kerk zijn duidelijk zichtbaar, wat onomstotelijk bewijst dat onze gotische kerk uit 1378 gebouwd is op de fundamenten van een oudere romaanse kerk, gewijd aan Sint-Jan-de-Doper. Terwijl de nieuwe kerk werd gebouwd, werd de oude kerk geleidelijk afgebroken. Het bouwproces, dat bijna 200 jaar duurde, begon met de toren ten westen van de oude kerk.

Praktisch

In het kader van "En route - de laatste reis".